“Wat is het budget?” We hadden een leuke kennismaking gehad. Een organisatie en ik, waarbij ik zou spreken op hun event afgelopen zomer . “Er is geen budget”, zei de heer aan de andere kant van het scherm. “Ja, sommige mensen betalen we omdat ze ook workshops hosten, helpen met PR voor het event en meer.” Afijn. Ik moest hier even over nadenken. Mijn tijd en kennis zijn niet gratis, namelijk.
Psst: schrijf je in voor mijn nieuwsbrief voor meer pleidooien, ondernemerstips en ervaringen in de wereld van start-ups.
We mailden na de afspraak met elkaar, en ik besloot toch door te vragen. De heer in kwestie mailde me terug:
“Met betrekking tot het budget, ik heb het even nagevraagd. We betalen sommige mensen omdat ze meer doen op ons event dan spreken. En we betalen sommige sprekers, omdat ze een naam hebben. Zoals MAN X en MAN Y.”
Kijk, zo’n mail is als een rode lap op een stier. Mij vragen daar te komen spreken over het belang van financiële gelijkheid in de samenleving, en dan mededelen dat sommige mannen betaald worden, maar voor mij geen budget. Ho ho vrienden, that ain’t a marriage.
Ik mailde terug. “Dank voor de mail en toelichting. Ik hoop dat jullie begrijpen dat het contrary is voor waar ik voor sta. Wat is er nodig om ook mijn fair share te krijgen?”
“Ach, Puck!” reageerde mijn Zwitserse geliefde. “Die mannen krijgen heus niet betaald omdat ze man zijn, en jij niet omdat je vrouw bent. Dat heeft niks met sekse te maken”
“Klopt”, zei ik. “Zij krijgen betaald omdat ze het vragen. So did I.”
Twee dagen later kreeg ik een e-mail terug. Ze hadden even overlegd en budget vrijgemaakt om mij deze sprekers klus ook te vergoeden.
Lieve mensen. Lieve vrouwen. ASK.
Bij elfin weten we van de hoed en de rand over de financiële ongelijkheid in ons land, in de wereld. Een salarisgat, pensioengat en vermogensgat. Het is een ingewikkeld probleem wat meer vraagt dan een simpele oplossing. Maar over één ding heb ik een heel donkergrijs vermoeden: wij vrouwen zijn vaak te bescheiden, komen niet voor onszelf op en vragen niet waar we recht op hebben.
Dat met elkaar leren, voor onszelf opkomen, is 1 van de 78 kleine dingen die we kunnen doen om de ongelijkheid iets minder te maken.
De overheid en het bedrijfsleven moeten opstaan.
Mannen moeten opstaan en wakker worden (niet alle, sommige).
En wij vrouwen moeten zelf ook aan de bak.
Onderhandelen. Over ons salaris. Over het onbetaalde huishoudelijke werk dat we doen. Over pensioen bijdrage. Over die promotie. Over tijd voor onszelf. Over funding om onze bedrijven te laten groeien. Onderhandelen zullen we.
