Ik had ongelijk over de FIRE movement

De FIRE movement, financially independent & retire early. Ik sprong een gat in de lucht toen ik hiermee in 2018 in aanraking kwam. “Yes, als ik dit doe, en precies volg wat de guru’s me vertellen, ben ik financieel vrij én dus gelukkig!”

Ach ja, achteraf gezien snap ik mezelf wel. Ik was toen, in 2018, namelijk niet zo gelukkig. En dan zoek je naar externe factoren die je ongemak kunnen verlichten.

Disclaimer! Je kan dit artikel tot het eind lezen, mocht je daar geen zin in hebben, dan deel ik bij deze vast de zogenaamde key take out: ‘geluk’ is a) niet iets wat een constante staat van zijn is en b) kan zelden gevonden worden buiten jezelf.

Je bent er nog? Mooi. Ik ga je vertellen dat ik inmiddels van mijn ‘FIRE high horse’ ben gevallen en me met terugwerkende kracht zelfs een beetje schaam.

Schrijf je in voor mijn twee wekelijkse start-up nieuwsbrief en krijg de juice, tranen, successen en nieuwtjes rondom ons start-up avontuur als eerste in je inbox.

Afijn, ik wilde dus gelukkig worden. Ik dacht dat financiële vrijheid het antwoord zou zijn. Lekker niet meer werken en kunnen leven van het rendement op vermogen. Ik had geen zin om jaren te wachten tot het geluk me zou toelachen, dus ik moest nadenken over slimme investeringen die me meteen een goede cashflow zouden opleveren. Vastgoed!

Door een vastgoed object te kopen, er huurders in te zetten, lossen andere mensen mijn schuld af, heb ik een solide en waardevaste belegging en geniet ik nog van netto huurinkomsten ook!

Ha, wat een top uitvinding. Helemaal met dat feeststelsel, euh belastingstelsel hier in Nederland.

Ik kocht 2 appartementen.

Met mij vele andere high horse FIRE riders.

Mensen huurden mijn appartementen. Voor maximaal 2 jaar, dat dan wel. Want na 2 jaar mag je volgens de wet enkel een onbepaalde tijd contract aanbieden en dat wil je als belegger niet. Huurders zijn goed beschermd en die wil je niet voor decennia in je pand hebben zitten.

En toen kwam 2 jaar later de eerste mail: “Puck, het contract van huurder A loopt af. Ik stel voor dat we opzeggen en andere huurders zoeken, weer met een 2-jarig contract.”

En daar voelde ik me slecht over. Helemaal gezien de huurders een stel waren die de makelaar al hadden gemaild er met veel plezier te wonen en heel graag wilden blijven.

Ik, verheven vastgoed belegger, genietend van mijn vrijheid, zegde deze mensen na 2 jaar de huur op. Hun thuis op.

Dit voelde niet goed. Understatement.

Ho, wacht.

Waarom had ik ook alweer bedacht dat FIRE worden zo’n goed idee was?

Omdat ik een fijn en gelukkig leven wil hebben. Maar ik wil niet ten koste van anderen een fijn en gelukkig leven hebben. Bovendien ben ik van mening dat datgene wat je leven fijn en gelukkig maakt, een connectie is met de samenleving waar je je in begeeft.

Maak ik een bruggetje naar wat me dus tegen de borst stuit rondom alle focus op FIRE: het draait allemaal om het ik, ik, ik en nog eens ik.

Ik sprak laatst een stel dat uit Nederland was vertrokken naar een tropisch eiland in Azië, want ‘dat hele systeem in Nederland is zo ruk, het was ooit goed, maar nu was het wel heel erg.’ Wat precies erg was werd me niet duidelijk. Ik zei ook dat ik me heel bevoorrecht voel in Nederland te mogen leven. Maar ja, ik was net 2 weken in Afrika geweest en had kilometers lang gereden tussen de town ships. Dit stel was verhuisd naar een ander land. Een goedkoper land. Waar de belasting nog gunstiger was dan in Nederland. En de huur en boodschappen ook lekker voordelig. Ja, ze hadden wel vastgoed in Nederland. En ze verkochten hun diensten aan andere Nederlanders.

Ook las ik laatst iets van een ander gezin. Die hadden besloten zich uit te schrijven in Nederland en in geen enkel ander land zich meer in te schrijven. Ze wilden niet mee doen met ‘het systeem.’ Financiële vrijheid hadden ze bereikt. U raadt het al: door te beleggen in vastgoed.

Ik begrijp heel goed dat mensen op individueel niveau het goed willen hebben. Maar hoe zijn we als weldenkende soort zover gekomen dat dat ten koste van anderen moet gaan? Overigens niet alleen de FIRE aanhangers hebben hier een handje van hoor.

Zoals ik net zei, was ik recent in Afrika. Ik was in een klein dorpje, en aan de zijkant van een gebouw stond: ‘it is in your hands to make of our world a better one for all.’ Uiteraard woorden van Nelson Mandela.

Ik begon ooit met beleggen als groot fan van de FIRE movement. Inmiddels is mijn mening 180 graden gedraaid. Ik, bevoorrecht als ik ben, wil geen financieel gewin ten koste van anderen bewerkstelligen. En in ons zogenaamde systeem zitten ongetwijfeld weeffouten. Maar in plaats van er van weg te lopen, wil ik er nog dieper in duiken. Om van binnen uit, samen met anderen, te verbeteren waar kan en een fijn leven te creëren voor zoveel mensen als binnen mijn mogelijkheden ligt.

Oh ja, mijn vastgoed, daar ga ik verandering aanbrengen, dat is in werking gezet. Gewoon lange termijn contracten, er zelf gaan wonen, lagere huur, verkopen aan de huurders, ik zoek het uit. Ik heb jarenlang voor mezelf recht gepraat wat krom is, maar ik vind de manier waarop ik belegde in vastgoed niet oké en niet te verantwoorden naar mezelf.

En nog een ‘oh ja’: inmiddels weet ik dat geluk ‘m voor mij niet zit in nooit meer werken en zwerven over de wereld, maar ondervind ik juist veel voldoening door me te omringen met anderen en bij te dragen aan een wereld die ik hopelijk een mini beetje beter achterlaat dan dat ik ‘m aantrof.

Als dat al kan.

Ik bedoel, ik ben geboren in Nederland. Levend in een land waar het amper beter kan. Bevoorrecht van hier tot de maan en terug.